از دریا پرسیدم: این امواج دیوانه تو، از كرانه ها چه می خواهند؟
چرا این گونه پریشان و در به در، سر به كرانه های از همه جا بی خبر می زنند؟
دریا در مقابل سوالم گریست!!!
امواج هم گریستند!!!
آنوقت دریا گفت: طعمه مرگ تنها آدمها نیستند.
امواج هم مثل آدمها می میرند!!!
این امواج زنده هستند كه لاشه امواج مرده را شیون كنان به گورستان سواحل خاموش می سپارند!!!