....لبخندت..آن لبخندت که باور دارم در آن لحظه..فقط و فقط و فقط برای "من" آمد و برای "من" شد و برای "من"بودی..فقط برای من..خودِ خودِ خودِ خودم..!
و آن لبخندت..و جا ماندم در "آن" لبخندت..جا ماندم و جا گذاشتم همه چیز را..همه وجودم را..قلبم را..مردانه گری هایم را..همه و همه ..اما "فقط"جا ماندند میدانی؟جا ماندند..همین...چرا پسشان نمیاوری؟
|
امتیاز مطلب : 19
|
تعداد امتیازدهندگان : 4
|
مجموع امتیاز : 4